پذیرش مقاله “تحلیل تطبیقی ساحت اناالحق حسین بن منصور حلاج و مراسم اعدام او، و پرفورمنس ریتم صفر ماریانا آبراموویچ؛ از منظر پدیدار شناختی”، در چهارمین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال دانشگاه دامغان در سال 1402– نویسنده: مهدی یارمحمدی
چکیده
این مقاله می کوشد تا با تحلیل ساحت “انا الحق” حسین بن منصور حلاج و مراسم اعدام او نشان دهد که این مراسم در تطبیق با پرفورمنس “ریتم صفر” ماریانا آبراموویچ، از منظر پدیدار شناختی و بر اساس نظریه اجرا، یک پرفورمنس است، و با تحلیل تطبیقی ایندو ساحت، لایه های ژرف تری از “انا الحق” حلاج و مراسم اعدام او بیان شده، و دستاوردهای این تطبیق در حوزه زمان، مکان، تاریخ، اجرا، و اجراگر ارائه می شود.
این مقاله بر این باور است که؛ در دنیای نسبیتی و عدم قطعیتی ای که دو فرد ابعاد طول و زمان را متمایز از هم فهم می کنند، روایت آنها متمایز و قابل تأمل است. تأملی که دستاوردش توجه به نسبیت و عدم قطعیت در روایت و اصالت بخشی به روایت اول شخص در اعتبار بخشیدن و ارزش گذاری به طول (مکانمندی) و زمان (زمانمندی) بعنوان پارامترهایی مهم در خلق پرفورمنس است.
این مقاله عملکرد زمان و تاریخ در هنر پرفورمنس را دایره ای و نیز نسبیتی می داند، و بر این باور است که نه تنها اجرای مراسم اعدام حلاج و ساحت “اناالحق” او پرفورمنس آرت هستند، بلکه عبارت پارادوکسیکال “اناالحق” نیز امکانی برای خلق یک پرفورمنس آرت است. چرا که ترکیب چیدمانی این عبارت ضمن داشتن ویژگیها و پارامترهای اصلی هنر پرفورمنس، در هر بار خوانش امکان خلق پرفورمنس دیگری (بازتولید پرفورمنس) را ایجاد می کند.
در این تحقیق همبستگی، که بر پایه مطالعات کتابخانه ای و نظری است، موارد مرتبط با پرفورمنس ریتم صفر آبراموویچ ، از منابع معتبر زبان انگلیسی ترجمه شده، و روایت حلاج و اناالحق او، از تذکره الاولیاء عطار نیشابوری است. نیز در پیشبرد مقاله، به نظریات ریچارد شکنر، ماروین کارلسون، یرژی گروتفسکی، ریچارد بومن، آنتونی هاول و رزلی گلدبرگ ، اروینگ گافمن، ژاک دریدا و آلبرت اینشتین استناد شده است.
واژگان کلیدی
پرفورمنس آرت_حسین بن منصور حلاج _اناالحق _ ماریانا آبراموویچ_ پرفورمنس ریتم صفر_ پدیدارشناختی